Ο όρος «κοινωνική φοβία» (φόβος για τις κοινωνικές καταστάσεις) αρχικά επινοήθηκε από τον Pierre Janet το 1903 για να περιγράψει τους ασθενείς που φοβόντουσαν όταν μιλούσαν μπροστά σε κοινό, έπαιζαν πιάνο ή έγραφαν. Τα συμπτώματα της ντροπής, του κοινωνικού άγχους και της κοινωνικής αποφυγής έχουν περιγραφεί ήδη από τον Ιπποκράτη, ο οποίος αναφέρει την περίπτωση ενός ατόμου που δεν έβγαινε έξω λόγω της συστολής, της καχυποψίας και της δειλίας του, δεν τολμούσε να έρθει σε επαφή με άλλους από φόβο μήπως ντροπιαστεί, ενώ πίστευε ότι όλοι τον παρακολουθούσαν.

Τα άτομα με Διαταραχή Κοινωνικού Άγχους (Κοινωνική Φοβία) διακατέχονται από έντονο φόβο ή άγχος για μία ή περισσότερες κοινωνικές καταστάσεις. Τέτοιες καταστάσεις μπορεί να είναι το να τρώει ή να γράφει μπροστά σε άλλους, να αρχίσει ή/και να διατηρήσει μία συζήτηση, να συναντηθεί με έναν ξένο, να πάει σε πάρτι, να φλερτάρει, να βγει ραντεβού με ένα πρόσωπο που το ενδιαφέρει ερωτικά, να συνδιαλεχθεί με πρόσωπα εξουσίας, να μιλάει μπροστά σε κοινό. Η ομιλία μπροστά σε κοινό είναι η πιο απαιτητική κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθεί ένα άτομο με διαταραχή κοινωνικού άγχους (Κοινωνική Φοβία) και είναι η πιο κοινή στην εμφάνισή της. Τα άτομα αυτά ανησυχούν ότι θα φανούν τα συναισθήματα άγχους τους, θα ταπεινωθούν και θα απορριφθούν, ότι θα τους κρίνουν αρνητικά, ως ανήσυχους, αδύναμους, τρελούς, χαζούς, βαρετούς, φοβισμένους, βρόμικους ή μη αγαπητούς. Επίσης ανησυχούν ότι θα κοκκινίσουν, θα ιδρώσουν, θα τραυλίσουν ή γενικότερα ότι η συμπεριφορά τους θα είναι τέτοια ώστε να προκαλέσει την αποδοκιμασία των άλλων.

Στα παιδιά, το άγχος ή ο φόβος συνήθως αφορούν καταστάσεις όπου συναναστρέφονται με συνομηλίκους και όχι με ενήλικες και μπορεί να εκδηλωθούν με κλάματα, ξεσπάσματα θυμού, πάγωμα, προσκόλληση σε οικείο πρόσωπο ή κουλούριασμα.

Τα άτομα με κοινωνικό άγχος έχουν σχεδόν πάντα συμπτώματα άγχους σε κοινωνικές περιστάσεις, οι συγκεκριμένες καταστάσεις όμως οι οποίες προκαλούν συμπτώματα άγχους μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο, όπως και ο βαθμός και ο τύπος του άγχους που εκδηλώνει ο καθένας (πχ. προληπτικό άγχος ή κρίση πανικού).

Η διαταραχή κοινωνικού άγχους, επίσης, διακρίνεται σε τύπο επίδοσης. Τα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία έχουν φόβο επίδοσης συνήθως σε ότι αφορά την επαγγελματική τους ζωή ή γενικότερα σε ρόλους που απαιτούν ομιλία μπροστά σε κοινό. Ο φόβος επίδοσης μπορεί να επηρεάσει εκτός από τη δουλειά και το σχολείο ή άλλα ακαδημαϊκά περιβάλλοντα, όπου η παρουσίαση μπροστά σε κόσμο είναι απαραίτητη.